Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

Θα καταρρεύσει η κυβέρνηση ή η χώρα, άρθρο μου στην εφημερίδα Καρφίτσα της 13/3/2016


Τα νέα από όλα τα μέτωπα δεν είναι θετικά καθώς πληροφορούμαστε πως η χώρα υποχωρεί παντού. Διολισθαίνουμε σταθερά σε καταστάσεις μη προβλέψιμες, απομακρυνόμαστε από την ευρωπαϊκή κανονικότητα, μονιμοποιούμε τον ελληνικό εξαιρετισμό και καθιστάμεθα κάτι μεταξύ failed state, κυματοθραύστη προσφύγων και επί πληρωμή αποθήκη ψυχών.
Απουσιάζει οποιαδήποτε ατζέντα για την ανάπτυξη, για την ανάκτηση μέρους του κύρους της χώρας, για την ανάκτηση της βασικής ικανότητας κάθε πολιτικής κοινότητας να αποφασίζει και να σχεδιάζει το μέλλον της με τρόπο αποφασιστικό.
Ο χρόνος απλά κυλά, η κυβέρνηση δεν φαίνεται να κατανοεί σε βάθος τις προκλήσεις και τους κινδύνους. Έχει αναχθεί σε μείζονα στρατηγική το «σπρώξιμο» του χρόνου, το «όπως όπως», το να σπάσει η δόση σε δύο τμηματικές να φτάσουμε στο καλοκαίρι και μετά βλέπουμε. Περιττό να πει κανείς πως αυτή η προσέγγιση είναι ατελέσφορη, πως δεν πατά πάνω στα δημοσιονομικά δεδομένα της χώρας ούτε στις πολιτικές δυνατότητες της κυβέρνησης.
Οι μεγάλες προκλήσεις είναι το ασφαλιστικό, το φορολογικό αλλά και το δημοσιονομικό κενό. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν – παντού απαιτούνται περικοπές δημοσιονομικά μέτρα με την ελπίδα κάποια ανάπτυξη από το 2017 να ελαφρύνει τα βάρη. Γίνεται με αυτόν τον οδυνηρό τρόπο αντιληπτό το βάρος της δήθεν διαπραγμάτευσης το πρώτο εξάμηνο του 2015 που οδήγησε σε ένα τρίτο βαρύτερο μνημόνιο και ανέκοψε την έστω ασθενική αλλά υπαρκτή πορεία ανάκαμψης.
Σήμερα, στο καλό σενάριο, ευελπιστούμε να βρεθούμε στα τέλη του 2017 εκεί που βρισκόμαστε στα τέλη του 2014. Η ελληνική αυτή τραγωδία λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις όταν βλέπουμε ταυτόχρονα όλες τις υπόλοιπες χώρες που ακολουθούσαν μνημονιακό πρόγραμμα να εξέρχονται από αυτό και να ανακτούν σιγά σιγά την εμπιστοσύνη των αγορών και την ευχέρεια πολιτικών επιλογών.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, η όξυνση του προσφυγικού προβλήματος ήρθε να επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τις αδύναμες δομές του κράτους και να δοκιμάσει την ετοιμότητα και την αποτελεσματικότητα αυτών. Πέραν των ανεπαρκειών που παρατηρούνται, πέραν των καθυστερήσεων, των λανθασμένων σημάτων εδώ και ένα χρόνο, των τραγελαφικών δηλώσεων, της ανυπαρξίας σχεδίου δράσης από ελληνικής πλευράς έπεσε στο τραπέζι το στρατήγημα σύνδεσης του προσφυγικού με την αξιολόγηση.
Μια τέτοια σύνδεση πέραν των ηθικών ζητημάτων που εγείρει καθώς σαν πολιτική κοινωνία ζητούμε να κρατήσουμε εδώ πρόσφυγες με αντάλλαγμα να μην περικόψουμε συντάξεις 55άρηδων και εφάπαξ, υπάρχει και το ζήτημα της αποδοχής από τους εταίρους μιας τέτοιας πρότασης. Αλλά και πάνω από όλα αυτά είναι αυτή μία πρόταση που μεσοπρόθεσμα ωφελεί; Μπορεί η Ελλάδα να φιλοξενήσει χιλιάδες προσφύγων και αν ναι με ποιο σχέδιο; Οι μέχρι σήμερα εικόνες δείχνουν πως δεν μπορεί. Δείχνουν πως η ελληνική κυβέρνηση πουλά ανθρωπισμό από τα κρατικά κανάλια αλλά οι πρόσφυγες κοιμούνται στις λάσπες της Ειδομένης.
Ας είναι καλά μέρος της ελληνικής κοινωνίας που έσπευσε να απαλύνει τον πόνο και να καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες των ανθρώπων αυτών διότι σε διαφορετική περίπτωση ο όρος «ανθρωπιστική κρίση» θα λάμβανε τις πραγματικές διαστάσεις μπροστά στα μάτια μας.
Όλα αυτά τα δεδομένα θέτουν ένα βασικό ερώτημα. Θα καταρρεύσει η κυβέρνηση υπό το βάρος των αποτυχιών της ή θα καταρρεύσει πρώτα η χώρα από τους ίδιους λόγους; Ο κυνισμός και η εξουσιομανία των κυβερνώντων δείχνουν πως δεν πρόκειται να υποχωρήσουν και να απολέσουν τα ζεστά και προσοδοφόρα έδρανα της εξουσίας ό,τι και αν συμβεί. Μόνο ίσως μετά από μια μη αναστρέψιμη ζημία ίσως υποχωρήσουν αλλά τότε θα είναι αργά. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης αν και κινούνται δεν δείχνουν έτοιμα να αρθρώσουν μια πειστική αντιπρόταση διακυβέρνησης. Η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να αναμένει και στο χώρο της κεντροαριστεράς οι εξελίξεις πηγαίνουν με πιο αργό ρυθμό από την απαίτηση της συγκυρίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου