Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Εpinay και Bad Godesberg για τους σοσιαλιστές (άρθρο γνώμης για την εφημερίδα Θεσσαλονίκη της 9/3/2015)


Η στήριξη της νέας κυβέρνησης ξεπερνά κατά πολύ την αθροιστική εκλογική επίδοση των δύο κομμάτων που την απαρτίζουν. Δεν είναι κάτι πρωτοφανές αυτό καθώς η μετεκλογική στήριξη στην εκάστοτε νεοεκλεγείσα κυβέρνηση είναι σύνηθες φαινόμενο και συμπυκνώνει τις ελπίδες και τις προσδοκίες του εκλογικού σώματος. Ως εκ τούτου δεν είναι ασφαλές κριτήριο ορθότητας επιλογών και στρατηγικών στο οποίο μπορεί να βασιστεί μία επιχειρηματολογία. Όχι ότι δεν έχει αξία ή ότι δεν επιδρά στην πολιτική ζωή της χώρας, αλλά δεν μπορεί η τελευταία να ασκείται με βάση αυτό το κριτήριο.

Λαμβάνοντας υπόψη την ανωτέρω παραδοχή η προσπάθεια για δημιουργία ενός ισχυρού σοσιαλδημοκρατικού- σοσιαλιστικού πόλου δεν είναι χαμένη υπόθεση. Είναι αντίθετα επιτακτική ανάγκη καθώς υπάρχει πολιτικό κενό. Μπορεί δημοσκοπικά να μην αποτυπώνεται όμως πολιτικά είναι εμφανέστατη η απουσία του. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει μία προοδευτική πολιτική δύναμη με τα εξής χαρακτηριστικά : σταθερά ευρωπαϊκή, πραγματικά προοδευτική, μεταρρυθμιστική, λαϊκή, με συλλογική ιστορική συνείδηση για τις δυσκολίες του εγχειρήματος εξόδου από την κρίση και ανάταξης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.

Η νέα κυβέρνηση με βασικό κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα αποδειχθεί μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να υλοποιήσει υπερβάσεις και να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις. Εμφορείται από κρατισμό που στην καλύτερη περίπτωση θα μετατραπεί σε εσωστρεφή κορπορατισμό. Δεν πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις στο κράτος και την οικονομία και ακόμη και αυτές οι λίγες που προτάσσει είναι δύσκολο να υλοποιηθούν καθώς θίγουν τον πυρήνα των υποστηρικτών της. Στα πεδία όπου εκ πρώτης δεν υπάρχει εξωτερικός δημοσιονομικός καταναγκασμός θα επιχειρήσει επιστροφή σε παρελθοντικά ξεπερασμένα μοντέλα ( παιδεία, δημόσια διοίκηση). Η όποια στροφή στο ρεαλισμό κρίνεται δύσκολα επιτεύξιμη και ακόμη και αν υλοποιηθεί θα έχει σχετική επιτυχία.

Πολιτικά λοιπόν ο σοσιαλδημοκρατικός χώρος είναι ευδιάκριτος σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά δυσκολεύεται να πείσει για την διαφορετικότητά του σε σχέση με τη Δεξιά - ως εκ τούτου θα πρέπει να προσπαθήσει να οριοθετηθεί και να διαφοροποιηθεί από τις συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις στα μάτια του μέσου ψηφοφόρου. Ιδανικά καλό θα ήταν να δούμε νέα ηλικιακά πρόσωπα, απόσυρση ή βήματα προς τα πίσω μιας παλιάς φουρνιάς υψηλόβαθμων στελεχών και ηγεσιών, σαφή κομματική δομή, διασφαλισμένη εσωκομματική δημοκρατία και λειτουργία και  δικαιώματα και υποχρεώσεις των νέων μελών. Επίσης άμεσος παραμερισμός όλων των προσωποκεντρικών εγωισμών  και των παθών που δυσανάλογα έχουν επιβαρύνει το χώρο. Η νέα συνθήκη είναι εντελώς διαφορετική από το πρόσφατο παρελθόν και όποιος δεν δύναται να το αντιληφθεί αποτελεί τροχοπέδη. Δεν επιτρέπεται να διυλίζεται ο κώνωπας ενώ ταυτόχρονα  στα μεγάλα στρατηγικά ζητήματα υπάρχει τέτοια ομοιογένεια που οι τάσεις του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ ούτε προσεγγίζουν.

Ο ευρύτερος χώρος της σοσιαλδημοκρατίας πρέπει να οδηγηθεί τάχιστα σε ένα ιδρυτικό συνέδριο αλά Εpinay και ταυτόχρονα Bad Godesberg χωρίς πολλά προαπαιτούμενα, αποκλεισμούς και μικρομεγαλισμούς. Η εκκίνηση πρέπει να γίνει από μηδενική βάση, με ευρύ κάλεσμα προς όλους όσους αυτοπροσδιορίζονται με αυτόν τον τρόπο, είτε αυτοί είναι άτομα- μονάδες, είτε είναι μικρές συλλογικότητες είτε ακόμη και κόμματα.

Αναφέρουμε και τις δύο αυτές περιπτώσεις τοποθεσιών που έλαβαν χώρα σημαντικά συνέδρια για τον σοσιαλιστικό – σοσιαλδημοκρατικό χώρο καθώς στο πρώτο ιδρύθηκε το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα με συνένωση όλων των διάσπαρτων σοσιαλιστικών ομάδων ενώ στο δεύτερο, το SPD μετεξελίχθηκε πολιτικά αφήνοντας πίσω του την ιδεολογία του μαρξισμού - λενινισμού.

Κατ’ αναλογία λοιπόν για τον ελληνικό σοσιαλιστικό χώρο ένα Epinay οργανωτικά και ένα Bad Godesberg πολιτικά όπου θα επιχειρηθεί η μετεξέλιξη του χώρου είναι η ενδεικνυόμενη οδός. Πίσω του ο χώρος θα αφήσει τον κρατισμό, την κουλτούρα της αντιμεταρρύθμισης, την ικανοποίηση συντεχνιακών αιτημάτων και συμφερόντων και την υποχώρηση σε ομάδες πίεσης, τον πελατειασμό και τον κυβερνητισμό. Ο προγραμματικός πλούτος εξάλλου είναι δεδομένος. Είναι δύσκολο αλλά αξίζει.

( φωτογραφίες από τα ιστορικά συνέδρια ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου