Ένα βασικό λάθος ΟΛΩΝ των αξιωματικών αντιπολιτεύσεων είναι πως αντιλαμβάνονται τον χρόνο της αντιπολίτευσης ως χρόνο ωρίμανσης του κυβερνητικού φρούτου, ως χρόνο υπομονής, ως χρόνο υποσχετικής γυμναστικής.
================
Έτσι έπραξε η ΝΔ επί Σημίτη, έτσι το ΠΑΣΟΚ επί Καραμανλή ( αν και υποκειμενικά θα πω ότι εμφάνισε ένα πρόγραμμα δομημένο αλλά εκτός της τρέχουσας πραγματικότητας και της δυναμικής των πραγμάτων στην οικονομία), το ίδιο και χειρότερα η ΝΔ επί Παπανδρέου, έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ τα 2,5 χρόνια 2012-2015.
================
Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει το ελαφρυντικό πως έπρεπε να ωριμάσει σε συνθήκες εξαιρετικά πυκνού πολιτικού χρόνου, εν μέσω κοινωνικού αναβρασμού και κατακερματισμού του πολιτικού σκηνικού.
Από την άλλη, το λάθος που δεν μπορεί να παραγνωριστεί στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι γνώριζε τα ασφυκτικά δεδομένα όχι ,μόνο της δημοσιονομικής πραγματικότητας αλλά κυρίως της χρονικής πολυπλοκότητας αλλεπάλληλων πεδίων και παραγόντων,με αποφασιστικό ρόλο στο ελληνικό ζήτημα.
================
Εμφανίζεται σήμερα ως κυβέρνηση να ζητάει χρόνο μέσω ενός προγράμματος γέφυρα, μέχρι να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και δημοσιονομικών ισοδυνάμων που θα αντικαταστήσει το μνημόνιο.
Θεμιτή, λογική απαίτηση λέμε εμείς, οι πολλοί εντός Ελλάδας και όσοι μας υποστηρίζουν εκτός ( οικονομολόγοι, αρθρογράφοι, αναλυτές). Άλλοι το βλέπουν ως αθέτηση συμφωνιών και ασυνέχεια του κράτους και δυσφορούν. Δεν μπορώ να πω πως δεν έχουν ερείσματα αν και συντάσσομαι με εμάς και την προσπάθειά μας.
=================
Και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης;
Και οι προεκλογικές υποσχέσεις;
Και ο ένας νόμος και το ένα άρθρο;
Αυτά πολλοί τα ξεπερνάμε καθώς έχουμε αφομοιώσει τον τρόπο του ελληνικού πολιτικού παιχνιδιού. Δεν τα ξεπερνάμε ως άχρηστα, ως μη αναγκαία, ως περιττά- αντίθετα μπορούμε να τα συνυπογράψουμε.
Υπάρχουν όμως κάποιες προϋποθέσεις για την υλοποίησή τους και αυτές ΠΡΕΠΕΙ να είναι στο επίκεντρο.
=================
Όμως ερωτώ : ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ Η ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ να είχε ΕΤΟΙΜΟ ένα στοιχειώδες πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων - προοδευτικών θα πω εγώ- ένα στοιχειώδες σχέδιο δημοσιονομικών ισοδύναμων μέτρων, ένα στοιχειώδες πλάνο διαπραγμάτευσης με ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ απαιτήσεις και στόχους. Με εντοπισμό των πιο αδύναμων, άδικων, αναποτελεσματικών σημείων του Μνημονίου, με συγκεκριμένες απαιτήσεις θεσμικού τύπου ( κατάργηση της Τρόικα), με προτάσεις διαχείρισης του δημοσίου χρέους συμβατές με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς;
=================
ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ με λίγα λόγια την περίπτωση όπου η ΝΕΟΕΚΛΕΓΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ της ΕΛΛΑΔΑΣ έριχνε όλο το βάρος της γοητείας της. όλο το ειδικό της βάρος, όλο το συμβολικό και αξιακό της φορτίο σε μικρότερα πεδία αλλά ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ;
Να εκπλήσσει ευχάριστα τους πάντες με ένα σχέδιο ρεαλιστικό, δημοκρατικό, ευρωπαϊκό που θα πατάει πάνω σε δίκαια αιτήματα αλλά και σε επίπονες και άβολες αλήθειες;
Ένα σχέδιο που δεν θα βασίζεται σε έναν άκρατο και μονομερή βολονταρισμό, με κέντρο τον ελληνικό εξαιρετισμό, ένα σχέδιο που θα μπορούσε ενδεχομένως να προκαλέσει μεγαλύτερα ρήγματα στην γερμανικής εμπνεύσεως οικονομική πολιτική της λιτότητας;
=================
Είναι δύσκολο αλλά θα ήταν πολύ ωραία εξέλιξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου