Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Ένας χρόνος μετά τις εκλογές (άρθρο μου για τη Μακεδονία της 8/5/2013)


Πριν από ένα χρόνο στη χώρα διεξήχθησαν εκλογές. Εκλογές εν μέσω πάρα πολύ δύσκολων συνθηκών. Η συγκυρία ήταν αρνητική για την Ελλάδα. Όλοι συζητούσαν ένα ενδεχόμενο Grexit, η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος δεν επέτρεψε την υλοποίηση μεγάλων αλλαγών και τα κόμματα λειτουργούσαν με τρόπο που δεν φανέρωνε την κρισιμότητα των στιγμών. Μετά το αποτέλεσμα δε των πρώτων εκλογών και τις ανατροπές που αυτό επέφερε, ακολούθησε ένας περίπου μήνας πολύ σκληρής πολιτικής αντιπαράθεσης ως τις δεύτερες.

Η πορεία της χώρας από τη στιγμή σχηματισμού κυβέρνησης μέχρι σήμερα παρουσιάζει ορισμένα χαρακτηριστικά. Πρώτο, η πολύ μεγάλη αβεβαιότητα για το μέλλον εντός ευρωζώνης έχει αρθεί. Δεν έχει εκλείψει αλλά σίγουρα πλέον οι πιθανότητες εξόδου είναι πάρα πολύ λιγότερες. Δεύτερο, η σταθεροποίηση αυτή δεν έχει επιδράσει στην πραγματική οικονομία αλλά και την κοινωνία. Περισσότερο φαίνεται πως έχουμε να κάνουμε με βελτίωση ορισμένων δεικτών, στοιχείο βέβαια που αμφισβητείται και αυτό, παρά με συνολική βελτίωση της ζωής των πολιτών. Τρίτο, η κυβέρνηση συνεργασίας αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει προβλήματα που οφείλονται στην ανυπαρξία ανάλογου προηγούμενου αλλά και στην διαφορετική ιδεολογική τοποθέτηση των συγκυβερνώντων. Παρά την συμφωνία των κομμάτων που την απαρτίζουν στο κεντρικό ζήτημα, αυτό της αποφυγής της κατάρρευσης, υπάρχουν αγεφύρωτες διαφορές. Αυτό αποδεικνύεται όταν τίθενται ζητήματα με έντονο ιδεολογικό χαρακτήρα ή όταν αναδεικνύονται πολιτικές πρωτοβουλίες μονοκομματικής ατζέντας – κυρίως από τη Νέα Δημοκρατία. Τέταρτο, η πορεία της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι δυσκολότερη από ότι φανταζόμασταν πριν από ένα χρόνο, όπου μέσα σε τριάντα ημέρες κατάφερε να εκτοξευτεί από το 4% περίπου στο 27%. Είναι διαφορετική η λειτουργία, οι απαιτήσεις, οι προσδοκίες ενός κόμματος διαμαρτυρίας από ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία. Πέμπτο, η Χρυσή Αυγή ήρθε για να μείνει. Δυστυχώς η επιρροή αυτού του κόμματος αποτιμάται σε ποσοστά μεγαλύτερα των εκλογικών και πιθανά θα χρειαστούν κάποια χρόνια για να καταφέρουμε να απαλλαγούμε από αυτό. Έκτο, οι μεταρρυθμίσεις δεν φαίνεται να προχωρούν αν εξαιρέσει κανείς την διοικητική μεταρρύθμιση και τις αποκρατικοποιήσεις – και αυτές με ρυθμούς ίσως πιο αργούς από ότι απαιτεί η στιγμή. Έβδομο, η ανεργία παραμένει το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας και δυστυχώς οι προβλέψεις δεν είναι οι καλύτερες. Η αλήθεια που πρέπει να λέγεται είναι πως ακόμη και μετά το πέρασμα τις χώρας σε αναπτυξιακούς ρυθμούς, η ανεργία δεν θα μειωθεί δραστικά. Δεν υπάρχει εύκολη λύση και αυτή που υπάρχει απαιτεί πολλές προϋποθέσεις αλλά και χρόνο. Όγδοο, η κεντροαριστερά συζητά, έχει πλεονάσματα ιδεών, ανθρώπων, προτάσεων αλλά προς ώρας δεν φαίνεται να μπορεί να πρωταγωνιστήσει. Παρακινδυνευμένα εκτιμώ ότι οι απόψεις της μπορούν να καταστούν πλειοψηφικές αλλά και σε αυτό το πεδίο θα χρειαστεί πολύ δουλειά και υπερβάσεις.

Τέλος, για να διαμορφώσουμε μια συνολική εικόνα του έτους που πέρασε από τις ελληνικές εκλογές πρέπει να δούμε και το ευρωπαϊκό περιβάλλον. Μέσα σε αυτόν το χρόνο παρατηρείται άνοδος του ευρωσκεπτικισμού, εμφανίζονται προβλήματα ανάλογα με τα ελληνικά σε πολλές πλέον χώρες, η κοινωνική δυσαρέσκεια αυξάνεται και οι αντιθέσεις πλέον είναι υπαρκτές και διατυπώνονται. Ίσως σε σύντομο χρονικό διάστημα αναζητηθεί και βρεθεί ένα νέο σημείο ισορροπίας του ευρωσυστήματος που θα λαμβάνει υπόψη περισσότερα στοιχεία και θα απαντά μερικώς στις ανησυχίες όλων των ευρωπαίων. Μια νέα ευρωπαϊκή δημοκρατία είναι απαραίτητη καθώς πλέον κανένα κράτος δεν μπορεί να επιλύσει μόνο του τα προβλήματα αλλά ταυτόχρονα η δομή της ΕΕ και εν τέλει ο τρόπος λειτουργίας της δεν φαίνονται πλέον επαρκείς. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου