Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Ο Παπαδήμος στη χώρα των θαυμάτων

Ο Λουκάς Παπαδήμος είναι ο πρωθυπουργός της χώρας εδώ και ένα μήνα περίπου. Το πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο, πως επιλέχθηκε, τι λέχθηκε, τι συμφωνίες έγιναν δεν μας αφορούν άμεσα. Αυτό που θα ήθελα να τονίσω με το παρόν είναι πως τα μέχρι τώρα αποτελέσματά του είναι μηδαμινά.

Τα εμπόδια, οι δυσκολίες, η βραδύτητα, το πολιτικό προσωπικό είναι σίγουρα επαρκείς δικαιολογίες για το μηδενικό κυβερνητικό αποτέλεσμα. Όμως διερωτώμαι - είναι αυτές οι δυνατότητες του ανδρός και οι ευκαιρίες της συγκυρίας; 

Η χώρα χρειάζεται έναν Ελευθέριο Βενιζέλο και εμείς στην καλύτερη των περιπτώσεων θα έχουμε έναν Ξενοφώντα Ζολώτα. Κρίμα. Κρίμα για τη χώρα αλλά και για το πρόσωπο. Αναγνωρίζει κάθε εχέφρων πολίτης πως οι στιγμές είναι πρωτόγνωρες και το πρόβλημα της χώρας σύνθετο και πολυπαραγοντικό. Αυτό όμως είναι μία διαπίστωση - δεν είναι μέρος της λύσης.

Ο Λουκάς Παπαδήμος εάν σήμερα σε live μετάδοση ζητήσει τις παραιτήσεις 5-6 μεγαλοσχημόνων τύπου Πάγκαλου, με αφορμή μια εμετική δήλωση ( σαν αυτές που μας έχει συνηθίσει ο τελευταίος)  θα είχε κόστος; Ποιός θα αμφισβητούσε την επιλογή του αυτή; Ποιά οργανωμένη συλλογικότητα, κόμμα ή  ομάδα πολιτών θα διαφωνούσε; Ποιός θα τον υπέσκαπτε λόγω μιας τέτοιας κίνησής του; Ποιός θα τον εμπόδιζε; Κανείς.

Έτσι, με μια κίνηση υψηλού συμβολικού περιεχομένου - ενδεδυμένη με την απαραίτητη θεατρικότητα και δραματικότητα - θα αποκόμιζε οφέλη σε δύο επίπεδα. Από την μια θα μετασχημάτιζε κάπως αυτό το ετερόκλητο συνοθύλευμα που σήμερα αποκαλούμε Κυβέρνηση προς μια πιο ιταλική κατεύθυνση και από την άλλη θα κέρδιζε την στήριξη ή έστω την ανοχή μιας κρίσιμης μερίδας του ελληνικού λαού. 

Θα προκαλούσε μια ανατάραξη των λιμνάζοντων υδάτων, θα έσπαγε έναν μικρό μεν αλλά συμβολικά ισχυρό κρίκο της κακοδαιμονίας του πολιτικού συστήματος. Θα ανάγκαζε τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση να επαναστοιχηθούν πίσω από πολιτικές και όχι από ευκαιριακές συμμαχίες, θα ανέβαζε την ποιότητα των συνεργατών του εφόσον έκανε προσθήκες στελεχών τύπου Γιαννίτση και θα κέρδιζε και λαϊκή υποστήριξη.

Το σύνολο των ωφελειών θα του επέτρεπε να προγραμματίσει και να κυβερνήσει με ορίζοντα το κάτι παραπάνω της ολοκλήρωσης του PSI και της νέας δανειακής σύμβασης - ένα ετήσιο κυβερνητικό σχέδιο με αυστηρή ιεράρχηση και απόλυτα δεσμευτικό για τους εμπλεκόμενους.

Εφόσον δεν κάνει τέτοιες κινήσεις τακτικής δεν μπορεί να προσδώσει στρατηγικό βάθος στη διακυβέρνησή του, δεν μπορεί να πράξει τα επείγοντα και απαραίτητα στερούμενος ουσιαστική πολιτική νομιμοποίηση. Άρα εκλογές.

Υ.Γ Υπέρβαση. Σε στιγμές που ο χρόνος συμπιέζεται, οι απαιτήσεις είναι μεγάλες αλλά και τα προβλήματα δυσθεώρητα - υπερβαίνεις τον εαυτό σου/ την θέση σου/ τα χαρακτηριστικά σου και μετασχηματίζεσαι σε αυτό που έχει ανάγκη η Ιστορία. Αν επιδείξεις τέτοιο πολιτικό και ιστορικό αισθητήριο - μετατρέπεσαι σε εμβρυουλκό των εξελίξεων και διεκδικείς ρόλο ηγέτη.


10 σχόλια:

  1. Παραβλέπεις ότι ο Παπαδήμος δεν το θέλει καν. Δε θέλει τέτοιες ευθύνες ούτε σαν τεχνοκράτης. Από την άλλη, κάνεις το λάθος κι εσύ και υποκύπτεις στη μυθοποίηση παλαιότατων πολιτικών. θυμάσαι εκείνον που έφερε της Ελλάδα στην πτώχευση με τον επικίνδυνο αγώνα του στη Μικρασία, έναν αγώνα εξυπηρέτησης πρωτίστως της Αντάντ, εκείνον που πρώτος απαγόρευσε τους αριστερούς (ιδιώνυμο), εκείνον που προκάλεσε μέχρι και πραξικόπημα αντιβασιλικό, αλλά πάντως πραξικόπημα. Τέτοιον θέλεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι Δήμο - θέλω έναν ηγέτη τύπου Ελευθερίου Βενιζέλου που είχε την διορατικότητα και την οξυδέρκεια να ταχθεί με τους νικητές- να διπλασιάσει εδαφικά την χώρα- να προχωρήσει στον αστικό εκσυγχρονισμό της.
    Κάθε πολιτικό δεν πρέπει να τον κρίνεις με το σημερινό αξιακό πλαίσιο. Και βεβαία είναι θετική η παράδοση του βενιζελισμού στην Ελλάδα.
    Όχι στην μικρή πλην τίμια Ελλάδα - ναι στην Ελλάδα που θα κάθεται στα διεθνή τραπέζια των νικητών και των ισχυρών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στη Μικρασία πήγαμε διότι αυτή ήταν η πολιτική ιδεολογία του κράτους μας. Και μην παραβλέπεις ότι η συνέχιση του πολέμου οφείλεται στους αντιβενιζελικούς, όπως και η ήττα.
    Τέλος - δεν πρόκειται για μυθοποίηση - αλλά για αναζήτηση ηγετικών χαρακτηριστικών εντός ελληνικής ιστορίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ως ιστορικός δεν μπορώ να κρίνω μα βάση σύγχρονες αντιλήψεις πολιτικούς κι ιδέες του παρελθόντος. Ωστόσο, δε δέχομαι το Βενιζέλο ως την υπέρτατη και άξια μίμησης πολιτική προσωπικότητα. Ο αντικομμουνισμός της και η αδυναμία διατήρησης ουδετερότητας σε συνδυασμό με την υποτακτικότητά του στις Δυτικές Δυνάμεις είναι αξιομνημόνευτες. Κρίνεις το Βενιζέλο ως μέρος ενός διπόλου της εποχής, αλλά με ηθικό κριτήριο σύγχρονο. Αφήνεις το γεγονός ότι εκείνος προκάλεσε και το δίπολο (ο ένας εκ των δύο) και πραξικοπιματικές ενέργειες, χωρίς τελικά να φέρει ούτε δημοκρατία ούτε χρήματα/πλούτο στη χώρα. Αντίθετα, ο τυχοδιωκτισμός του και η Μεγάλη του Ιδέα σκόνταψαν στο προσφυγικό ζήτημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τον Βενιζέλο τον κάλεσε ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος έχοντας υπόψη το ότι ο Βενιζέλος ηγήθηκε του κρητικού αγώνα. Τον κάλεσε να ηγηθεί. Μάλιστα ενώ το πλήθος απαιτούσε Συντακτική Βουλη αυτός επέμεινε σε Αναθεωρητική.
    Αν τον έκρινες με το τοτινό αξιακό πλαίσιο δεν θα έμενες στον αντικομμουνισμό του, ούτε στις πραξικοπιματικές ενέργειες.
    Τέλος το προσφυγικό ζήτημα ΔΕΝ το προκάλεσε αυτός - ούτε ήταν προσωπική δική του ιδέα η ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βρε, Άλεξ, ήταν κατά της Μεγάλης Ιδέας; Αυτό μου λες; Δεν τον χαρακτήρισα εμπνευστή της. Ήταν όμως ο κυριότερος εκπρόσωπός της εκείνη την εποχή. Μου λες για το Σύνδεσμο. Τι σχέση έχει ο Σύνδεσμος με τη Μικρασιαστική εκστρατεία που από την αρχή ήταν ένα φιάσκο; Στόχος της ήταν να εξυπηρετηθούν οι Δυνάμεις προκειμένου να πιέζεται ο Σουλτάνος κι ο Κεμάλ.

    Προσπαθείς από τη μια να δεις τα γεγονότα, αλλά από την άλλη ξεχνάς άλλα γεγονότα. Τον παρουσιάζεις ως τον ιδεατό αρχηγό-ηγέτη. Σε μία δημοκρατία δε χρειάζονται ηγέτες. Ο Βενιζέλος μυθοποιήθηκε έναν αιώνα αργότερα, αλλά παραβλέπεις τις αντιλήψεις του λαού για εκείνον. Δηλαδή, είναι σα να μου λες ότι εσύ γνωρίζεις καλύτερα από εκείνους. Φυσικά και όχι. Στην πολιτική δεν υπάρχουν ούτε άγιοι ούτε πρότυπα. Αν κινούμαστε στην πολτική μας φιλοσοφία με πρότυπα, τότε όχι απλά καταδικάζουμε το παρόν μέσα από την εξιδανίκευση και μυθοποίηση του παρελθόντος, αλλά αδυνατίζουμε την κατάθεση προτάσεων και σκοτώνουμε το όραμα για το μέλλον.

    Θέλουμε πολιτικούς που δε σκοτώνουν τη διαφορετική γνώμη (ιδιώνυμο) ούτε ευελπιστούν να γίνουν οι εκφραστές των επεκτατικών ιδεών που κυριαρχούν στο μικροαστισμό μας, αλλά να μπορούν να ακούν το λαό και να λειτουργούν υπέρ του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το διάστημα του Μεσοπολέμου αν το κρίνεις συνολικά δεν χαρακτηριζόταν ούτε από κοινοβουλευτισμό - ούτε από ποιοτική δημοκρατία. Η Ελλάδα με Βενιζέλο ήταν σε ένα καλό σχετικά επίπεδο.
    Δεν τον έχω για πρότυπο - απλά κρίνοντας κάποια ηγετικά χαρακτηριστικά διαβλέπω στο πρόσωπό του στοιχεία που λείπουν αυτή τη στιγμή. Βολονταρισμός, ανάλυση των διεθνών εξελίξεων, σωστό πλασάρισμα στον διεθνή ανταγωνισμό.
    Τέλος ο Βενιζέλος κατάφερε σε μεγάλο βαθμό την Μεγάλη Ιδέα - οι αντίπαλοι του μετέτρεψαν τον αγώνα αυτό σε φιάσκο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δλδ μισό λεπτάκι - Η Μεγάλη Ιδέα ήταν κακή ιδέα. Δηλαδή όταν αποσυντίθονταν η οθωμανική αυτοκρατορία το νεοελληνικό κράτος τί έπρεπε να κάνει; Να μην διεκδικήσει εδάφη; Να παρέμενα στα σύνορα της Λάρισας;
    Ο εθνικισμός δεν είναι αρνητική έννοια a priori. Είναι η κινητήρια δύναμη της Γαλλικης Επανάστασης και των εθνογεννέσεων. Είναι πολιτική ιδεολογία απέναντι στην φεουδαρχια και στο ancient regime.
    H αρνητική του φόρτιση γίνεται μετά - αργότερα , τον 20ο πλέον αιώνα για τους λόγους που όλου γνωρίζουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Λίγο μπερδεύεις έννοιες και χρονολογίες. Η Γαλλική Επανάσταση δεν ήταν εθνικιστική. Ο εθνικισμός στη Γαλλία εμφανίζεται πρώτη φορά με το Ναπολέοντα και τον εθνικό του στρατό.

    Και, ναι, η Μεγάλη Ιδεά ήταν σαφώς κακή ιδέα, επειδή ακριβώς κινούνταν σε ιμπεριαλιστικό επίπεδο, ως τάχα μικρός δορυφόρος για τα συμφέροντα της Ανταντ κι όχι της Ελλάδας. Το ίδιο το αποτέλεσμα το δείχνει (πέρα από τα λάθη του μετώπου και την καταστροφή). Η ήττα θα έρχονταν λίγο αργότερα, αν όχι εκείνες τις χρονιές.

    By the way, ο εθνικισμός ως αφορμή ίδρυσης εθνικών κρατών είναι θετική έννοια. Ήδη όμως ο βενιζέλος μετά το Μακεδονικό είχε εθνικό κράτος, αλλά ήθελε -όπως κι ο βασιλιάς- κι άλλα εδάφη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η Γαλλική Επανάσταση δεν ειπα πως είναι εθνικιστική - αλλά γεννά το γαλλικό έθνος και εν μέρει έχει εθνικό χαρακτήρα. Είναι αστική επανάσταση όμως γρήγορα μετατρέπεται σε λαϊκή και εθνική.
    Ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας είναι η Μασσαλιώτιδα που αν δεν κάνω λάθος είναι τραγούδι της εποχής...
    Οι επαναστάτες καλούσαν τον κόσμο να πολεμήσει τους εχθρούς του γαλλικού έθνους ώστε να μην σβήσει η φλόγα της επανάστασης. Δημιούργησαν τον πρώτο εθνικό στρατό με υποχρεωτική στράτευση ΠΡΙΝ τον Ναπολέοντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή